Trzy najlepsze filmy od Tongariro w jednym pakiecie!

SHORTBUS

Jest to opowieść o kilku mieszkańcach Nowego Jorku, których tragiczne i komiczne losy łączą się w tytułowym klubie poligamicznej seksualności – Shortbus. Sofia jest seksuolożką, która nigdy nie przeżyła orgazmu. Od lat udaje szczytowanie i ukrywa to przed mężem. Próbuje jej pomóc Severin, która na co dzień odgrywa przed mężczyznami rolę dominy i w ten sposób zarabia na życie. Klientami seksuolożki Sofii są Jamie i James, para gejów z wieloletnim stażem. James proponuje partnerowi miłosny trójkąt z młodym muzykiem Cethem, na co Jamie niechętnie się godzi. Intencje Jamesa wykraczają jednak poza wyrafinowane formy rozkoszy, o czym dowiadujemy się dzięki prywatnemu śledztwu, prowadzonemu przez podglądacza Caleba. Film w sposób niepozbawiony inteligencji, smaku i poczucia humoru podejmuje temat seksualności, szczęścia oraz szczerości, a także związków międzyludzkich. Jest też formą odreagowania napięć, jakie narosły w Nowym Jorku zmęczonym polityką J.W. Busha po 11 września. Stawia również pytania o jasne i ciemne strony życia we współczesnej kulturze Zachodu, której centrum i zarazem symbolem jest miasto Nowy Jork. W wielu kręgach, zwłaszcza artystyczno-intelektualnych, dzieło Johna Camerona Mitchella uważane jest za kultowe. Film był wielokrotnie nagradzany, między innymi na festiwalach w Zurychu, Săo Paulo, Gijón i Atenach. Brał też udział w oficjalnym konkursie na festiwalu w Cannes w 2006 roku.

THE LIVING END

Luke jest młody, przystojny i zbuntowany. Jest zakażony wirusem HIV. Może z tego wynika jego obojętność wobec życia. Jon jest niezależnym pisarzem, który właśnie dowiedział się, że też jest seropozytywny. Kiedy się spotykają, wybucha między nimi szalone uczucie, pełne namiętności, erotyzmu i pasji. Dwaj wyobcowani ze społeczeństwa kochankowie wyruszają w wielką podróż. Podążają bez jasno określonego celu przez surrealistyczną Amerykę lat 90’, biorąc udział w licznych strzelaninach i pościgach samochodowych. A wszystko to w rytmie mocnej, industrialnej muzyki. Ten wczesny film Gregga Arakiego należy do klasyki gatunku New Queer Cinema. Jego premiera odbyła się w 1992 roku na Festiwalu Sundance, gdzie otrzymał nominację do nagrody głównej. W roku 2008 pokazano go tam ponownie w odrestaurowanej i zremiksowanej wersji, która będzie właśnie wydana w Polsce. Film wyświetlany był między innymi w Berlinie i na Warszawskim Międzynarodowym Festiwalu Filmowym. Na świecie The Living End zyskał sławę obrazu kultowego (mówi się o nim, że to gejowska wersja Thelmy i Louise). Jest to znakomity przykład kina postmodernistycznego, które – choć pozostaje krytyczne wobec popkultury, to jednak czerpie z niej pełnymi garściami. Pomimo upływu lat film ten nie stracił niczego ze swojej bezkompromisowej zadziorności. To prawdziwy rarytas dla koneserów niezależnego kina autorskiego w wydaniu amerykańskim.

DOM CHŁOPCÓW

Historia miłosna, rozgrywająca się w 1984 roku w tytułowym amsterdamskim domu chłopców w momencie, w którym do Europy dociera ze Stanów śmiertelna choroba, jeszcze wtedy zwana 'rakiem gejów'. Dopiero później wszyscy poznają nazwę AIDS. Frank ma 18 lat. Ucieka z domu i trafia do gejowskiego klubu z męskim striptizem. Poznaje nowych kolegów: Angelo, który odkłada kasę na operację zmiany płci, przystojnego graficiarza i punka Deana, czy właściciela klubu Madame. Jest też Jake, dla którego Frank - po początkowych nieporozumieniach - kompletnie traci głowę. I tu zaczyna się historia miłości, szaleństw i młodzieńczych zabaw dwóch młodych chłopaków, striptizerów, która jednak nie może trwać długo i szczęśliwie. Wkrótce okazuje się, że Jake w ogóle nie ma odporności. W Europie dopiero zaczyna się mówić o strasznej chorobie, która dziesiątkuje amerykańskich gejów. Diagnoza brzmi jak wyrok i w istocie nim jest: AIDS. Bezwzględna, wyniszczająca choroba pokazana z całą brutalnością. Dom chłopców, to emocjonująca opowieść o buncie młodości i brutalnych doświadczeniach dorosłego życia. Znakomita muzyka w wykonaniu Dangerous Muse oraz doskonałe kreacje Udo Kiera (znanego z filmów Gusa Van Santa, Wima Wendersa czy Larsa Von Triera) i wielokrotnie nagradzanego Stephena Fry’a gwarantują niezapomniane przeżycia.