Jeden z najbardziej zmysłowych filmów LGBT teraz na DVD.

„Pięć tańców” to historia młodego tancerza, który na przekór rodzicom przyjeżdża do Nowego Jorku.

Chip (Ryan Steele) jest utalentowanym, 18-letnim tancerzem, który niedawno przyjechał z Kansas do Nowego Jorku na stypendium. Tam został dostrzeżony przez Anthonego, który zaprosił go do swojego zespołu. Trwają właśnie intensywne próby do nowej choreografii. Między Chipem i drugim tancerzem Theo zaczyna rodzić się nieśmiała namiętność. Jednak Chip ma coraz większe problemy, żeby utrzymać się w Nowym Jorku. Nie może liczyć na pomoc rodziców, którzy woleliby, żeby wrócił do domu.

„Pięć tańców” to opowieść o poszukiwaniu szczęścia i miłości w wielkim mieście. To wyjątkowa uczta zmysłów i hołd dla piękna, wolności i dyscypliny współczesnego tańca.

Twórca kultowego już „Szeregowego Romeo”, Alan Brown, w swojej nowej produkcji również umieścił całą akcję praktycznie w jednej, zamkniętej przestrzeni. Tam była to szkoła kadetów, w „Pięciu tańcach” mamy parkiet sali prób przed premierą. Bohaterowie, tancerze, wyciskają z siebie ostatnie poty, a także nawiązują przyjaźnie, zakochują się, tracą dziewictwo i zdradzają. Chip, trochę wycofany, a zarazem bardzo seksowny młody chłopak, genialnie oszczędnie grany przez Ryana Steeela, nawet czasami tam sypia. Przyjechał do Nowego Jorku, by zrealizować marzenie – tańczyć! Ale też, by uciec od apodyktycznej matki i gburowatego ojca. Dostrzeżony przez choreografa dostaje szansę, której nie chce zmarnować. W pełni skupiony na precyzji ruchów w układzie, natychmiast orientuje się, gdy ręka Theo, innego przystojnego tancerza, ląduje na jego pośladku. To początek namiętności, której nie będzie można wyrazić wyłącznie za pomocą tańca.
Fabuła „Pięciu tańców” jest niezwykle prosta. Dla niektórych będzie to więc fi lm „do-obejrzenia-w-niedzielę-wieczorem-najlepiej-w-łóżku”, ale ci zafascynowani tańcem lub amatorzy nieskomplikowanego romantyzmu będą patrzeć z wypiekami na twarzy. Nie o samą treść tu chodzi, tylko o sposób ukazania relacji i ekspresji emocji – poprzez taniec właśnie – epicentrum
opowieści. A ponadto są tu doskonałe młode męskie ciała wyginające się w wymyślnych pozach. Można kontemplować detale – napięcie mięśni, kropelki potu na skroniach, krzaczki pod pachami, rękę nieśmiało dotykającą drugiej ręki...

"Replika"

O tym filmie czytaj też na naszym blogu: bearbook.pl/blog

Miłość młodego Żyda i młodego Palestyńczyka wbrew bezsensownej wojnie. Rewelacyjny film kina izraelskiego, powraca w serii Rainbow Collection - można oglądać "W ciemno"!

Mamy tu historię miłosną dwóch młodych facetów, z których jeden jest Izraelczykiem, a drugi – Palestyńczykiem. Roy i Nimr poznają się w gejowskim klubie w Tel Awiwie. Iskrzy między nimi od razu, ale romans szybko przekształca się w dramat.
Głębokie różnice kulturowe wydają się niemal oczywiste. Roy jest młodym prawnikiem z zapewnioną przyszłością w rodzinnej firmie, Nimr musi mocno walczyć, by skończyć studia (psychologię). Roy jest wyoutowany, zaprasza Nimra do rodziców na kolację, o homoseksualizmie Nimra nie wie nikt z jego rodziny. Do tego ciężki bagaż polityczny, który ich związek, chcąc nie chcąc, niesie. Nimr jest namierzony przez izraelskie służby specjalne, jego brat trzyma w domu skład broni.
„W ciemno”, debiut Michaela Mayera, to film solidny i przykuwający uwagę (świetna, dwuznaczna postać drag queen Mustafy). Tel Awiw został tu sfilmowany nie oczami Roya, któremu jawi się jako po prostu wielkie, kolorowe miasto, ale oczami Nimra, dla którego jest wprawdzie miejscem atrakcyjnym, ale jednak też nieprzyjaznym i w końcu niebezpiecznym.

"W ciemno", "Oczy szeroko otwarte", "Bańka mydlana", "Yossi & Jagger", "Walk on water", "Antarctica" – ośmiomilionowy Izrael może poszczycić się kinem gejowskim, o jakim w Polsce możemy na razie tylko pomarzyć.

Mariusz Kurc, "Replika"

Obsypana nagrodami kilkuwymiarowa historia romansu Palestyńczyka i Żyda z rozdartego konfliktem etnicznym Izraela. Żurnalowego Roya, dziedzica prawniczej fortuny i Nimera, studenta psychologii ze społecznego awansu dzieli nie tylko wyznanie, język, polityka, ale również pieniądze. Pomimo sprzeciwu obu rodzin, wszechobecnej służby bezpieczeństwa i arabskiej homofobii starają się znaleźć miłość tam, gdzie jej nie ma, a przynajmniej być nie powinno. Łącznikiem porozumienia staje się Loai Noufi w roli właściciela gejowskiego klubu, którego dramat jest lustrzanym odbiciem prawdopodobnego losu Nimera Mashrawi. Siłą debiutu fabularnego Michaela Mayera jest jednak przede wszystkim niespodziewane acz oczywiste przejście między melodramatem a politycznym thrillerem, w którym do końca zagryzamy wargi, nie spodziewając się szczęśliwego zakończenia.

Opis dystrybutora

O tym filmie czytaj też na blogu Misia Dyrektora:

www.bearbook.pl/blog